1#Okkenbroek
Ons centrum

Het staat iets verder dan de school en ziet er uit als een soort aula.
Eigenlijk is dat dé ontmoetingsplek hier in het dorp,
het centrale punt van Okkenbroek.
Daar vindt het verenigingsleven plaats.
Er zit een een bar in, een sportzaal achter.

We gaan er regelmatig naar toe, niet dat ik zo fanatiek sport, maar het café is elke avond geopend.
Ik zit bij de biljart vereniging op dinsdag. Op zondag ga ik ‘s avonds naar het cafeetje toe met een
man of tien. Daar spreken we de week dan door.
Regelmatig speelt er een band.

Er zijn vijfhonderd inwoners en vierentwintig verenigingen gehuisvest.
Ik denk dat iedereen in Okkenbroek wel bij drie clubs ‘an is’.
Vanuit ons centrum, het dorpshuis wordt alles georganiseerd door vrijwilligers,
maar het kost moeite genoeg om het dorpshuis levend te houden.
We hebben een school, een kerk, het cultuurhuus en ons centrum natuurlijk,
maar slechts vijfhonderd inwoners. Dat is best lastig om in de benen te houden.
We moeten natuurlijk wel steeds met dezelfde club mensen de financiën rond zien te krijgen.

We hadden hier eerder een café, dat ging dicht.
Ik was dinsdags ‘s avonds aan het biljarten en toen zei de eigenaar
“Dit is de laatste keer, volgende week gaat het café dicht.”
We de volgende dag een paar vrienden opgetrommeld en zijn naar het stichtingsbestuur gegaan.
We hebben met vier stel het idee opgepakt om in ons centrum achter de bar te gaan staan.
In een week tijd hadden we eigenlijk alles voor elkaar.
Het meubilair, de bar, het biljart en de leesportefeuille.
Het moest natuurlijk zoveel mogelijk een café lijken hè!
Dat hebben we ruim tien jaar gedaan.
We waren zeven dagen per week geopend, zondags ‘s middags ook nog.
Toen hadden we de boerderij er ook nog bij.
Om een uur of twee kwam je ‘s nachts thuis, ging een koe kalven…
Dan om kwart over vijf, half zes er weer uit om te melken.
Dat waren tropen jaren.
We hebben er wel met zijn allen voor gezorgd dat het open bleef.

Sinds dit jaar zit er een beheerder op.
Hij was eerst onderwijzer in dit dorp, maar wilde altijd al een café.
Eerst combineerde hij de kroeg en het onderwijs en toen heeft hij de keuze gemaakt helemaal voor
het café te gaan.
Hij was ook een van de vrijwilligers van het eerste uur.

Een zachte smaak, hoppig…of druiven!
Gerstennat

2#Okkenbroek
Ikkinkweg

Dit is eerst heel lang een zandweg geweest,
toen hebben aanwonende meebetaald om een verharde weg aan te leggen.
Het is eind jaren zestig dat dit gebeurt is.
Er waren mensen die het in een keer hebben betaald,
maar ook mensen die dertig jaar lang hebben betaald voor de weg.
Toen wij hier kwamen was het net afbetaald.

Er zaten vroegen heel veel gaten in de weg, er stonden heel veel dennenbomen;
Vandaar de ‘dennendiek’.

Vroeger was het hier heel laag gelegen, met veel water toestanden.
Dat is in de loop van de tijd door sloten en ruilverkaveling veranderd.

Er zit hier oer in de grond.
Het ijzergehalte in de grond is hoog, het is vetachtige grond, met leembanken erin.
In het schone witte zand zitten banken met stukken ijzer,
die gaan samenklompen tot een ondoorlatende laag.
Daardoor is er een hele slechte waterhuishouding.
Juist in het voorjaar kan het water er niet doorheen,
in de zomermaanden zakt het wel.
De planten gebruiken het water dan,
maar het blijft hier wel lang nat.

Ik denk dat hier vroeger vennengaten zaten,
waar veenachtige grond zat, een laaggelegen gebied.

3#Okkenbroek
Butersdijk 7

“Waar nu de kapschuur staat stond vroeger een woonboerderij.
Daar woonden we vroeger.
Hier heb ik een nieuw huis laten bouwen.
Ik weet niet of het zo bijzonder is.
Je bent gewoon gewend aan de plek waar je geboren bent,
het maakt dan niet uit waar het is en heeft ook niet met de omgeving te maken.
Dit is dan toevallig een mooie plek, maar dat zie je niet zo.
Je zit niet elke dag met open mond te kijken ‘oh wat is het hier mooi’.
De geborgenheid is voor mij heel belangrijk.”

“Voor mij is het een bijzondere plek omdat het voor ons alletwee een nieuwe start is.
We zijn beidden gescheiden en hier samen gaan wonen.
Ik heb jaren in de stad gewoond en wist niet of ik zou kunnen wennen,
maar het is echt een verademing, echt.
De rust, terwijl ik dacht dat de stilte beklemmend zou zijn.
Dit is gewoon heerlijk.
Het verschil tussen ons is mooi. Eind juli kun je niet meer over de mais kijken.
Hij kan niet meer om zich heen kijken, voor mij is het dan nog ruim genoeg….
Hoewel, als de mais weer weg is heb je wel en weidse blik.”

4#Okkenbroek
motormuseum

Ik zie overal in en om huis de zon.
Ik zit er midden tussen.
Als een knalrode bol kan je hem zien ondergaan, dan gaat hij slapen.
Met een beetje geluk komt de maan ook nog voor de dag.
Ik zie hem opkomen en als ik een stapje richting de buurvrouw doe dan kan ik net achter die boerderij
de zon onder zien gaan.

Ik kijk graag naar de Holterberg,
een bijna donker blauwe strook die afsteekt tegen het licht groene gras.

Deze plek is bijzonder omdat mijn kinderen hier zijn geboren…

5#Okkenbroek
het gat van Okkenbroek

Dit is het gat van Okkenbroek.
Voeger was het hier moeras.
Dit land is opgehoogd door werkelozen.
Die kwamen overal uit de buurt om hier zand met paarden en kiepkarren op het drassige land te brengen.

In 1957 hebben wij deze boerderij laten bouwen.
Ik ben hier begonnen met 60 cent, alles was hier bos.

Heel vroeger zat hier een hele diepe sloot.
Ze brachten met een schip twijg, de wilgentwijgen over het water naar de weg.
Deze werden vooral gebruikt voor het vlechtwerk bij de IJssel.

Hier aan het eind heeft een schuurtje gestaan,
er stond een benzinemotor in om water te pompen voor de twijg.
Die zorgde ervoor dat het gebied onder water stond.
Er hebben hier in de oorlog onderduikers uit Den Haag in gewoond.
We brachten dan drinkwater en voedsel.
Ik denk dat ze hier een half jaar hebben gezeten.

Ik wandel iedere dag om naar de natuur te kijken.
Een scholekster die een nest hier heeft.
Kievitsnesten, ik houd dat in de gaten.
Een kievitsnest herken je doordat als je dicht bij het nest bent,
de kievit rakelings over je hoofd scheert.
Ook kijk ik naar de reeën en vossen.
Ik zal het je wel laten zien,
Die vossenpoten afdrukken zijn net iets groter dan een poezenpoot.

Hier liggen vijf pijpen van de Gasunie.
Daarom is hier een tijd lang niks verbouwd.
Moet je eens zien hoeveel gras er nu al weer groeit,
nu het geregend heeft kom het ineens boven.

Hier liepen ook altijd fazanten, maar die zijn iets verder op gegaan door de Gasunie,
Een grutto….
Die zie je hier zelden meer.

Onkruid…
Je denkt dat het land groen is, maar in de hoofdzaak is het onkruid.
Dat zijn krengen, varkensgras noem ik dat (trekt het uit de grond)
En dit is ook onkruid, ‘kwek’. Dit groeit overal.
Meestal wil onkruid beter dan gewassen, onkruid is dieper geworteld.

De reeën zie je vooral in de herfst, in de ochtend of als het donker wordt.
Soms liggen er wel eens jonge reeën in de wei,
daar moet je eigenlijk niet aankomen, de moeder ruikt dat.

Dit pad hoorde eerder bij onze boerderij, maar omdat er meerdere boeren land aan hebben liggen is het pad opgekocht door de gemeente.
Dat is gebeurt in de jaren 70 met de ruilverkaveling.

Krenten
Ze zijn een beetje droog, een beetje krenterig.
Kamille
Herderstasjes
Bramen, dat zal dit jaar wel niks worden. Het is zo droog geweest.

6#Okkenbroek
begraafplaats in Okkenbroek

Op de begraafplaats ligt de geschiedenis van het dorp.
Ik ben geboren getogen Okkenbroeker.
Mijn overgrootouders, ouders, broer en zus zijn er begraven.
Gewoon een stukje geschiedenis.
Het is een plekje om rond te lopen in alle stilte,
juist daar komt het oude tot leven.

Ik kijk…
Het is een mooie plek, omzoomd door bos.
Een hemelse plek.

Hemelsleutel heb ik op het graf van mijn moeder gezet.
Zij noemde deze plant de eeuwigheid.
Ik ga wel eens samen met mijn vrouw, maar het liefst ga ik alleen.
Het is ook in dien aard bijzonder omdat we een plek hebben uitgekozen voor onszelf.
Een plek naast elkaar.
Geboren en getogen op Okkenbroekse grond
en dan denk ik dat het goed is om daar te rusten.

Een plek van rust en ontmoeting van heden en verleden.

7#Okkenbroek
bosje

Hier had ik eerder een hut,
de nieuwe hut is een eindje verderop.

Hier moeten we tussendoor en dan komen we op de mooiste plek!

Ik vind dit echt het mooist,
kijk, zie je deze plantjes.
Er zit ook een dier op.
Volgens mij is het een sprinkhaan.

Meestal speel ik hier met andere kinderen.
Verstoppertje of naar de hut.

Deze bladeren kom je ook wel tegen in het groot,
waar dan de kikkers op zitten.

En deze zijn ook mooi,
met besjes en bloemen.

Weet jij wat dit is?

Ik weet meer van dieren dan planten.
Hier zijn ook kikkers.

Je kunt ook van brandnetels thee maken.
We moeten geen verrotte hebben, daar wordt je ziek van.

Deze kan je toch ook eten?

Dat ruikt lekker.

Deze stop ik altijd in mijn mond (lange grasspriet).

En deze…
en een boterbloem!